Japan हा चित्रपट जपान मुनी, एक कुख्यात दरोडेखोर जो एचआयव्ही पॉझिटिव्ह आहे आणि दागिन्यांच्या चोरीमध्ये त्याचा सहभाग याभोवती फिरतो, ज्यामध्ये पोलीस, राजकारणी अशा विविध पात्रांचा समावेश असलेल्या घटनांची साखळी सुरू होते. चोरीचा एका निष्पाप सामान्य माणसाच्या जीवनावर कसा परिणाम होतो, जो क्रॉसफायरमध्ये अडकतो, हेही या चित्रपटात दाखवले आहे.
चित्रपटाची ताकद कार्तीच्या अभिनयात आहे, जो जपानला चपखलपणे आणि अप्रत्याशिततेने खेळतो. गुन्हेगारी मार्ग असूनही तो व्यक्तिरेखा करिष्माई आणि सहानुभूतीपूर्ण बनवतो.
तथापि, चित्रपटाची कमकुवतता म्हणजे त्यात भावनिक गुंतवणूक आणि सुसंगतता नसणे. चित्रपट आस्वादक आणि लांबलचक वाटतो, कारण तो पुरेशी सखोलता किंवा प्रासंगिकता न देता अनेक उपकथानकांना आणि पात्रांना वेठीस धरण्याचा प्रयत्न करतो. Japan Movie देखील आपला स्वर समतोल राखण्यात अयशस्वी ठरतो, कारण तो कॉमेडीकडून नाटकाकडे अॅक्शनकडे रोमान्सकडे वळतो, फारशी खात्री न करता.
-
सामाजिक संदेश देण्याचा चित्रपटाचा प्रयत्न जबरदस्ती आणि उपदेशात्मक वाटतो, कारण त्यात जात, वर्ग, भ्रष्टाचार आणि एचआयव्हीच्या समस्यांचे चित्रण करण्यासाठी क्लिच आणि स्टिरिओटाइपचा वापर केला आहे.
जपान(Japan Review) हा एक असा चित्रपट आहे ज्यामध्ये एक आशादायक परिसर आणि एक वचनबद्ध मुख्य अभिनेता आहे, परंतु कमकुवत अंमलबजावणी आणि गोंधळलेल्या ओळखीने ग्रस्त आहे. हे समाधानकारक हिस्ट कॉमेडी नाही किंवा आकर्षक सामाजिक नाटकही नाही. Japan Movie हा एक असा चित्रपट आहे ज्याला अधिक काम आणि बारीकसारीकतेची आवश्यकता आहे आणि कार्ती आणि राजू मुरुगनच्या(Karthi and Raju Murugan) चाहत्यांच्या अपेक्षा पूर्ण करू शकत नाही.(Japan’ movie review)
