वसंतऋतूची आठवण आली, की लहानपणी शाळेच्या उन्हाळी सुट्टीच्या सुरुवातीचे दिवस डोळ्यांसमोर येतात. शेताच्या कडेला बहरलेली फुलं, आंब्यांच्या झाडांना लागलेली मोहोर, आणि वातावरणात दरवळणारा गारवा मनाला प्रसन्न करत असे. गावात आमच्या अंगणात गुलमोहर झाड फुलायचं, त्याच्या ज्वलंत लालसर फुलांनी अंगण सजून जात असे. त्या फुलांनी खेळताना किंवा वेचताना मनात एक प्रकारचा उत्साह भरत असे.
त्याच ऋतूत कधी सकाळी बाहेर फिरायला गेलं, तर थंड वारा झुळूझुळू अंगावर येई, आणि झाडांवरून कोकिळेचे सुमधुर गाणं कानात साठून राही. त्या प्रसन्नतेचा आणि निसर्गाच्या त्या जिवंततेचा अनुभव आजही मनात तसाच जिवंत आहे, जणू काही तो क्षण कधीही कालबाह्य होणार नाही.
